#46 - κι όμως, με λυγισμένα γόνατα

Κ.Π.Γ.

“Άμα πεθαίνεις έως που πεθαίνεις;

Κεντρομόλος φεύγεις φυγόκεντρος έρχεσαι”

Νίκος Καρούζος

Είναι κάποιοι άνθρωποι που αν και δεν έχουν βγάλει το δημοτικό μπορούν να σου μάθουνε τα πάντα. Αυτοί οι άνθρωποι αρχίζουνε σιγά σιγά να εξαφανίζονται. Χάνονται και χάνεται μαζί τους μια ολόκληρη γενιά παράδοσης και γνώσης. Μα πάλι λέω να μιλήσω με ερωτηματικά. Είναι η συνήθεια των ημερών μου.

Ξέρεις να σελώνεις και να καβαλάς άλογο; να στήνεις αλώνι; να κλαδεύεις το λιόδεντρο; να βάζεις παγίδες για τσιχλοπούλια; να σφάζεις τον τράγο και να τον γδέρνεις; να ξεχωρίζεις το αρσενικό, το θηλυκό, το σερνικοθήλυκο κατσίκι; να διακρίνεις την αφάνα από την κατσαφάνα; τα εδώδιμα μανιτάρια απ τα τοξικά; το σπαράγγι απ την οβριά; το λαδάκι απ το αγριοράδικο; ξέρεις να χαρακώνεις τα κλήματα; να φτιάχνεις κρασί; να προσανατολίζεσαι και να βρίσκεις την ώρα με τον ήλιο; ξέρεις να δένεις το σακί; πες μου ξέρεις; ξέρεις κι όλα αυτά που ξεχνώ;

Τώρα πια ξέρω, γιατί είχα την ευκαιρία να τα μάθω από έναν τέτοιο άνθρωπο. Απλά πράγματα μοναδικά. Που δε στα μαθαίνουν σε κανένα Πανεπιστήμιο μα σε βοηθούν να πάρεις πτυχίο. Όμως δεν έχουν σημασία τα χαρτιά.

Στα μέρη μου λένε πως άμα φεύγεις Κυριακή είναι καλό σημάδι. Στη γλώσσα των χριστιανών λένε πως τη στιγμή που χάνονται τα μάτια κι έρχεται το χώμα, αν βρέχει, ο θεός κλαίει από στεναχώρια γι αυτόν που έφυγε. Στην γλώσσα αυτών που δεν ορίζουν θεό τη θέση του παίρνει ο ουρανός. Τον τελευταίο καιρό αρχίζω όλο και πιο πολύ να πιστεύω πως ζούμε μόνο και μόνο για να προετοιμαστούμε γι αυτό το άγνωστο που μας περιμένει μετά το θάνατο. Σαν πρόβα νυφικού χωρίς νυφικό που κρατάει χρόνια.

Ο άνθρωπός μας μας άφησε Κυριακή πρωί και μέχρι να τον πάρει για πάντα η γη, ο ουρανός έκλαιγε. Έπειτα βγήκε ένας καλοσυνάτος ήλιος. Κι όμως έφυγε με λυγισμένα γόνατα γιατί είχε να περπατήσει πολύ καιρό. Ήταν πατέρας, παππούς και προπάππους. Κι έφυγε για την ακρίβεια την ίδια μέρα και στην ίδια ηλικία που είχε φύγει πριν 25 χρόνια κι ο δικός του πατέρας. 23 Φλεβάρη, ετών 87. Ήταν ένας από αυτούς τους ανθρώπους που μπορούσαν να σε διδάξουν τα πάντα ενώ ο ίδιος δεν είχε καταφέρει να διδαχθεί τίποτα. Ήτανε ο παππούς μου.

το τραγούδι του