Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

#16 - To κάγκελo

Το κάγκελο

Ονειρευότανε συνέχεια κείνο το κάγκελο. Κάθε βράδυ του τρύπαγε το κεφάλι και παρεμβαλλόταν αλλόκοτα και θεαματικά μέσα στ άλλα όνειρα. Αυτό συνέβαινε όμως στις αρχές, γιατί το κάγκελο άρχισε έπειτα να γίνεται από μόνο του ένα ολοκληρωμένο όνειρο και να μη χώνεται παρασιτικά μέσα στ άλλα.
Έτσι δεν το έβλεπε μονάχα το κάγκελο αλλά το πηδούσε κιόλας. Το πιάνε με το αριστερό του χέρι, σήκωνε το δεξί του πόδι και το καβάλαγε κι ύστερα με την αντίστροφη κίνηση απ την άλλη μεριά άφηνε το κορμί του και έπεφτε στο κενό. Ήτανε σίγουρα κενό γιατί το κάγκελο βρισκόταν πάντα ή σε κάποια ταράτσα ή σε κάποιο μπαλκόνι ψηλά. Κάπου εκεί το όνειρο τελείωνε.
Και η αλήθεια είναι ότι είχε γίνει κάπως εκνευριστικά κουραστικό διότι μετέπειτα το κάγκελο ήταν το μοναδικό όνειρο που του χε απομείνει, καθώς το βλέπε καθημερινά χωρίς σταματημό και άλλα όνειρα δεν υπήρχανε. Αυτό τον έφερε σε σημείο να αρχίζει να τα χάνει μέχρι που ύστερα από λίγο καιρό ξεκίνησαν οι αϋπνίες. Βοηθούσε και ο ίδιος σε αυτό βέβαια, αφού έκανε τα πάντα για να μην κοιμάται, ώστε να αποφεύγει τη συνάντηση του με το κάγκελο.
Μα το κάγκελο δεν τον άφησε ήσυχο ούτε τότε. Εισέβαλε στην πραγματικότητα του και έγινε σκέψη. Κάθε φορά που έβλεπε κάγκελα του ερχότανε συνειρμικά στο νου το όνειρο με το δικό του κάγκελο. Και το χειρότερο είναι ότι υπήρχανε και στιγμές που του έσκαγε η εικόνα από το πουθενά. Σιγουρεύτηκε λοιπόν πως ο ίδιος δεν ήθελε να αυτοκτονήσει μα σκεφτόταν μήπως το συγκεκριμένο πραγματικό όνειρο ήταν ένα σημάδι που του έλεγε να ξεπεράσει τα όρια του. Κάποια στιγμή άρχισε να σαλεύει.
Όμως μια μέρα που περπατούσε απεγνωσμένος στο δρόμο, παρατήρησε στην πρόσοψη ενός εγκαταλελειμμένου κτηρίου ένα άλλο κάγκελο. Μόνο που αυτή τη φορά ήταν το κάγκελο ενός παραθύρου που απάνω του είχε γαντζωμένη περίτεχνα μια καρδιά. Αριστερά και δεξιά απ το παράθυρο, ήτανε ζωγραφισμένοι στον τοίχο μια γυναίκα και ένας άντρας. Και οι δύο κρατούσαν στο χέρι τους από ένα νήμα που κατευθυνόταν προς την καρδιά και την έπλεκε. Κοντοστάθηκε και παρατήρησε την εικόνα.
Από τότε διέγραψε για πάντα του ονείρου του το κάγκελο και άφησε το κάγκελο με την καρδιά να τον συντροφεύει όποτε ο ίδιος ονειρευότανε, σκεφτότανε, συναντούσε ή έβλεπε κάγκελα.

street art
Κάγκελο, 16/4/2013, Περιστέρι, από κινητό

Τρίτη 2 Απριλίου 2013

#15 - Aνώνυμoς



Ανώνυμος, 27/3/2013, από κινητό
Ανώνυμος 

Δίχως όνομα
ταμπουρωμένος σε κουκούλια
φτιασμένα όνειρα.
Με δήθεν φράγκα
φιλοσοφίες τάχατες
μεταξύ συρμού και αποβάθρας.
Σακούλα γεμάτη
χορτάτη πολέμους
διαφόρων ειδών λιχουδιά.
Στηθότσεπες χέρια
κι αγριολούλουδα
στο στόμα χολή αναμασάνε.
Πτυχία του δρόμου
σαρδέλες με πείνα
και σόλο σχοινιά και θηλιά.



*bonus_video*