Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

#19 - Σκατά πτερόεντα


ap to internet
Σκατά πτερόεντα* 
(*σκατά του αέρα)

Μεταξύ πτώσης και πρόσκρουσης, 
κάπου ανάμεσα στο κενό και το έδαφος, 
εκεί, 
στα 150 με 200 εκατοστά από την επιφάνεια της γης, 
σε μια γραμμή του ορίζοντα, 
ας πούμε, 
πως σε κείνο ακριβώς το σημείο 
αυτός αντιλαμβάνεται πως όλα ήτανε ένα λάθος. 
Κι έπειτα;;; 
Έπειτα ΜΠΟΥΜ.

Τίποτε περισσότερο παρά ένας ζωγραφικός πίνακας 
που αποτυπώνεται στο οδόστρωμα.

Τα ερωτήματα ωστόσο πολλά: 
Ρεαλισμός; Εξπρεσιονισμός; Σουρεαλισμός; 
Μα η απάντηση μοναδική: 
Φασίστας ήτανε. Καλά να πάθει!!! 




Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Bambola-Bragamance

“Είναι δύσκολο να κοιτάξεις αληθινά τους ανθρώπους και τα πράγματα στους Τροπικούς, λόγω των χρωμάτων που εκπέμπουν. Βράζουν τα χρώματα και τα πράγματα. Ένα μικρό σαρδελοκούτι ανοιχτό μεσημεριάτικα πάνω στο οδόστρωμα σκορπάει τόσες διαφορετικές μαρμαρυγές, που στα μάτια αποκτάει σπουδαιότητα δυστυχήματος. Πρέπει να προσέχεις. Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι υστερικοί εκεί κάτω, μπαίνουν και τα πράγματα στο χορό. Η ζωή δεν γίνεται ανεκτή παρά μόνο όταν βραδιάζει, μα και πάλι το σκοτάδι καπαρώνεται σχεδόν αμέσως απ’ τα κουνούπια, σμήνη αμέτρητα. Όχι ένα, δύο ή εκατό, αλλά μιλιούνια. Να τη γλυτώσεις σε τέτοιες συνθήκες καταντάει αυθεντικό έργο αυτοσυντήρησης. Καρναβάλι τη μέρα, σουρωτήρι τη νύχτα, κλεφτοπόλεμος.


Απ’ το «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας» του Σελίν.


Κυριακή 19 Μαΐου 2013

#18 - Σκέψειs απάνω στo πεδio


"Soccer team of British soldiers with gas masks, World War I, somewhere in Northern France, 1916." Source: Bibliothèque nationale de France, département Estampes et photographie, EI-13 (531).

Σκέψεις απάνω στο πεδίο 

Οι πράξεις μας, οι αντιδράσεις μας, οι αποφάσεις μας, οι σκέψεις μας, η δράση μας, με λίγα λόγια η συμπεριφορά μας, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον εαυτό μας και το περιβάλλον γύρω μας.
Κάθε στιγμή λοιπόν η συμπεριφορά ενός προσώπου καθορίζεται από ένα δυναμικά δομημένο σύνολο, που επαναπροσδιορίζεται συνεχώς και που περιλαμβάνει το ίδιο το πρόσωπο και το περιβάλλον του, σε εκείνες τις διαστάσεις και σημεία που το ενδιαφέρουν και το κινητοποιούν τη συγκεκριμένη στιγμή.
Οι δύο αλληλεξαρτημένες μεταβλητές, το πρόσωπο και το περιβάλλον αποτελούν το Ζωτικό Χώρο ή Χώρο Ζωής και αφού δημιουργούν το δομημένο κάθε φορά σύνολό τους για την ανάλυση της συμπεριφοράς καθιστούν ζωντανή την έννοια του Πεδίου.

Έτσι, Σ=f(πρ,πε)=f(Ζχ), όπου Σ=συμπεριφορά, πρ=πρόσωπο, πε=περιβάλλον και Ζχ=Ζωτικός χώρος.

Όλα αυτά δεν ανακαλύφθηκαν κατά τύχη. Ο Kurt Lewin πατέρας της Δυναμικής των ομάδων και ένας απ τους κύριους ιδρυτές της Κοινωνικής Ψυχολογίας τα συνέλαβε κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν κι αυτός συμμετείχε στα πεδία των μαχών. Έτσι πήρε μορφή η λεγόμενη θεωρία του Πεδίου (Field Theory).
H σύλληψη αυτή στηρίχθηκε στην παρακάτω απλή σκέψη: τα ίδια αντικείμενα, άτομα ή σχέσεις, γίνονται αντιληπτά με διαφορετικό τρόπο σε περίοδο πολέμου ή ειρήνης. Το τοπίο π.χ. γίνεται αντιληπτό από τον στρατιώτη ως προς τις δυνατότητες προστασίας που του προσφέρει από τις βόμβες. Ο ζωτικός χώρος του υποκειμένου είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις ανάγκες του και καθορίζεται ως προς αυτές.

Με λίγα λόγια θέλω να πω…
…πως τελικά,.. 
...όλα είναι θέμα συνθηκών μωρό μου!!!

Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Τσιωλικοί όλου του κόσμου ενωθείτε...

...και περάστε καμιά βόλτα από το θέατρο ΕΜΠΡΟΣ 15, 16 και 17/5.

"Παρακαλώ γυναίκες, μην κλαίτε..." (1992), Αργύρης Μπακιρτζής και Δημήτρης Βλάχος

Η συνέλευση βάσης τεχνικών κινηματογράφου & τηλεόρασης -"Διακόπτες" και η θεατρική ομάδα "Τσούκου-Τσούκου" παρουσιάζουν στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο πολιτιστικής έκφρασης και κοινωνικής πράξης, θέατρο ΕΜΠΡΟΣ, 3ήμερο αφιέρωμα στον κινηματογραφιστή και συγγραφέα Σταύρο Τσιώλη.

(είσοδος ελεύθερη)


Τετάρτη 15 Μαΐου 
20:00 Ταινία “Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά”(1996)
22:00 Ταινία “Έρωτας στη χουρμαδιά”(1990)

Πέμπτη 16 Μαΐου 
19:00 Ταινία “Παρακαλώ, γυναίκες, μην κλαίτε...”(1992)
21:00 Θεατρική Παράσταση “H Πόρτα”

Παρασκευή 17 Μαΐου 
21:00 Θεατρική Παράσταση “H Πόρτα”
23:00 Ταινία “Ας περιμένουν οι γυναίκες”(1998)

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Kαλαμάτα 9 Mάη 1934: Mνήμη Tαξική

Πανό στους εγκαταλελειμένους πλέον αλευρόμυλους της Καλαμάτας, 9 Μάη 2009, περισσότερα εδώ, εδώ και εδώ.

Αυτές τις μέρες, μέσα από τη λιγοστή γνώση της ιστορίας που με διακατέχει, προσπάθησα να σκεφτώ πότε ξανά είχαμε παρόμοιο περιστατικό με αυτό της Μανωλάδας, στο οποίο εργάτες να εξεγείρονται για τα αυτονόητα και να δέχονται σφαίρες. Επιστρέφοντας πίσω στο παρελθόν βρέθηκα να φτάνω στη Θεσσαλονίκη το Μάη του 1936 και πιο πίσω στην άγνωστη εξέγερση της Καλαμάτας το Μάη του 1934. Μια εξέγερση που ήταν αποτέλεσμα της δολοφονίας -από το κράτος και τα αφεντικά- οκτώ ανθρώπων και που δεν καθοδηγήθηκε από κανένα κομματικό γραφείο και κανέναν αρχηγό. Ήτανε αυθόρμητη με την πλειοψηφία του κόσμου της πόλης να στηρίζει τον αγώνα που έδιναν οι εργατες των αλευρόμυλων "Ευαγγελίστρια".

Περισσότερα όμως για την εξέγερση της Καλαμάτας το Μάη του '34 έχει γράψει ο φίλος και σύντροφος Μπούρμπουνας, μέσα και από μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν εκείνη την περίοδο.



Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Κάποιοι άνθρωποι καλύτερα να φεύγουνε πριν τη σύνταξη...

...ή μερικές φορές καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς.


Αυτό ήτανε το σχόλιο της κυρά Κικής στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 28/4 από τους Atenistas στην Κυψέλη. Τι κι αν πήγανε οι συνάδελφοι της να το σώσουνε, η μπαρούφα είχε γίνει.
Το λοιπόν, θα πρότεινα στην αγαπημένη μας ποιήτρια να αγοράσει κανένα δυαράκι στην Εκάλη με τα λεφτά που πήρε όταν παρέλαβε το κρατικό βραβείο Λογοτεχνίας το 2010, έτσι ώστε να αποφεύγει τις τυχαίες και αναπάντεχες καθημερινές της συναντήσεις με τους μετανάστες.
Ευτυχώς που στον τόπο αυτό που συνηθίσαμε να ζούμε, ζούνε γύρω μας και άνθρωποι όπως ο μπάρμπα Ντίνος που την επομένη χρονιά αρνήθηκε και τα βραβεία τους αλλά και τα λεφτά τους.
Έτσι για να μην θεωρούμε και πιστεύουμε ότι όλοι τους αυτοί είναι ολίγον κρατικοδίαιτοι. Υπάρχουνε και εξαιρέσεις.

Είναι προφανές λοιπόν πως ανάμεσα στην παλιά Κική και στην καινούρια, εγώ θα προτιμήσω το Ντίνο.



Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

#17 - Πρωτoμαγιά

Κωνσταντινούπολη, 1η Μάη 2013

Πρωτομαγιά 

Μας ξέκανε ο ήλιος απομεσήμερο,
απ την πολλή απεργία κοπιάσαμε,
πλήθος κόσμου και κακό
και ζέστη αφόρητη σαν καλοκαίρι.

Ύστερα στο πάρκο
το Μάη βαλθήκαμε να πιάσουμε.
Λοιπόν,
κάτω απ τον αραιό ίσκιο των ευκαλύπτων
ξοδεύτηκα κι ο χαζός,
δε σκέφτηκα μηδέ αντηλιακό να πάρω,
μονάχα μπύρες, τσιπς, μηδέ νερό
και κείνο τ άσχημο κατάμαυρο καπέλο.
Στο γυρισμό η ντουζιέρα ξηγήθηκε ντόμπρα.
Κρύο νερό το δίχως άλλο.

Και την επόμενη φορά να θυμηθώ,
να μην ξεχάσω αντηλιακό.




*bonustrack*