Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Σχόλια αναγνωστών πάνω στο Βίβιαν Μη…


“Μπροστά στο Βίβιαν Μη το success story δεν είναι τίποτα!”
Αντώνης Σαμαράς

“Όταν διάβασα το Βίβιαν Μη κάηκα εντελώς”
Πάνος Καμμένος

Του βάζω τγρία
Ιάσων Τριανταφυλλίδης

“Αν ζούσα θα άλλαζα τα όνομα μου σε Βίβιαν Μη”
Βίβιαν Λι

“Ποτέ δεν πίστευα πως η κίτρινη οδοντόβουρτσα που κρατούσα στα χέρια μου για μέρες θα μπορούσε να γίνει ποίημα”
μικρός Γιωργάκης

“Η ερωτική ποίηση στο αποκορύφωμα της…”
Γιάννης Πάριος

“Η ποίηση του Maurice ξεπερνάει τα όρια του ερωτικού”
Ανώνυμος

“Το ΜΟΝΟΤΟΝΕΣ ΚΟΠΩΣΕΙΣ Κ ΑΝΑΜΟΝΕΣ είναι απίστευτο. Αλλά ελάχιστοι θα καταλάβουν. Μόνο αυτοί που διάλεξαν τον πόνο αντί της ασφάλειας”
Δήμος Χ.

“Σταματάω να γράφω. Μετά το Βίβιαν Μη, τίποτα”
Κωνσταντίνος Μπογδάνος

“Δεν ξέρω από ποίηση. Ξέρω όμως πως η εικονογράφηση του εξωφύλλου είναι αληθινό ποίημα”
Φρανκ Μίλλερ

“Το φετινό βραβείο ποίησης ανήκει στον Maurice. Εγώ ο ίδιος θα εισηγηθώ επίσης να μπουν τα ποιήματα του στα σχολικά βιβλία της Λογοτεχνίας”
Τίτος Πατρίκιος

“Ο Λαμπραντορισμός θα πρέπει να αναπτυχθεί σαν όρος και να εισαχθεί στα λεξικά των -ισμών και των λογοτεχνικών όρων”
Γεώργιος Μπαμπινιώτης


Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

#30 - Συλλέκτης οσμών



το πίσω μπαλκόνι του σπιτιού στο χωριό

Συλλέκτης οσμών 

Τούτες τις μέρες, με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου με πιάνει μια ωραία μελαγχολία. Αναπολώ μέσα μου τις περσινές τούτες μέρες με τις βροχές που δούλευα σαν κηπουρός στο πάρκο. Φόραγα το χοντρό κίτρινο αδιάβροχο των δημοτικών υπαλλήλων που ήταν πάντα κρεμασμένο στην ξύλινη αποθήκη του φυτωρίου και έβγαινα έξω να συναντήσω τα δέντρα και τα φυτά. Έκανα μεταφυτεύσεις, κλαδέματα ψιλά, καθαρισμούς και όλοι οι υπόλοιποι που σταματούσαν να δουλεύουν στη θέα της βροχής με έλεγαν τρελό. Δεν γνώριζαν όμως ετούτο.
Όταν βρέχει –και κυρίως στα πρωτοβρόχια- εμφανίζεται μια μυρωδιά στον αέρα. Ένα κράμα βρόχινου νερού, χώματος και χλωρίδας.
Ε λοιπόν αυτή η μυρωδιά είναι υπέροχη όταν την αποσπάς για τον εαυτό σου κάπου μακριά στην επαρχία, στη Βάλια Κάλντα, στον Ταύγετο, στα βουνά της Φωκίδας, στο πίσω μπαλκόνι του σπιτιού στο χωριό. Αυτή η μυρωδιά όμως γίνεται μαγευτικά μοναδική όταν την αφουγκράζεσαι απ τα ρουθούνια της μύτης σου ενώ βρίσκεσαι σε ένα πάρκο μόλις διακόσια μέτρα απ τα σπίτια, τους δρόμους και τις βιομηχανίες της μητρόπολης.
Συλλέγοντας τις μυρωδιές της ζωής μας όλοι λίγο πολύ τις βάζουμε σε ένα αόρατο μπαούλο του μυαλού μας. Κάποιες φορές αυτές οι μυρωδιές μας φέρνουν νοσταλγία απ τις στιγμές που περάσανε κι άλλες φορές καινούργιες μυρωδιές είναι αυτές που συλλέγονται στο παρόν και αποθηκεύονται για το μέλλον. Ή καλύτερα για τις αναμνήσεις του μέλλοντος μας.
Έτσι στο μπαούλο μαζί με τη μυρωδιά που φέρνουν τα πρωτοβρόχια, έχω βαλμένη και τη μυρωδιά απ τον ξυλόφουρνο της γιαγιάς που έψηνε φρέσκο ψωμί με προζύμι, τη χειμωνιάτικη κάπνα του τζακιού, τα δακρυγόνα των μπάτσων, την ξινή οσμή απ τις κατουρημένες γωνίες της οδού Αθηνάς, τη σιχαμένη βρώμα του μελανιού στα δέματα με τις εφημερίδες, το καυτό άρωμα του αγουρέλαιου, το μεθυστικό άρωμα του Γιασεμιού και το καλύτερο απ όλα, την πανσπερμία μυρωδιών και αρωμάτων που πηγάζουν απ τις χημικές αντιδράσεις που γεννά η καύλα των δύο σωμάτων που γίνονται ένα στο απόγειο της ερωτικής τους επαφής.
Και είναι και άλλα πολλά αρώματα μες στο μπαούλο της μνήμης… αρκεί να χεις χώρο για να τα αποθηκεύεις και το σημαντικότερο, μια αθώα εξερευνήτρια προσεκτική μύτη.


Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

#29 – Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε


Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε
(σε Τατιάνα και Τάκη)

Το μήνυμα στο κινητό έγραφε: «Σήμερα πίνουμε για να τον ξενυχτήσουμε με μοιρολόι. Θα ρθεις αύριο για την κηδεία;».
Ο Σάμιας ζούσε στην ταράτσα της Τατιάνας, μέσα σε ένα ενυδρείο με χώμα που ήταν τοποθετημένο πάνω στο μπαρ. Τον γνωρίσαμε το καλοκαίρι. Όταν ποτίζαμε τα φυτά, με τις πρώτες σταγόνες που ρίχναμε στο ενυδρείο απ το λάστιχο του νερού, αυτός ξεφύτρωνε απ την τρύπα που είχε σκάψει στο χώμα και κολλούσε σε μια γωνία τρομαγμένος. Μέχρι που μας συνήθισε. Φαίνεται πως εκεί μέσα είχε βρει το καταφύγιο του από τους εξωτερικούς παράγοντες. Τις δεκάδες γάτες του σπιτιού αλλά και τις κλιματολογικές συνθήκες. Το χε κάνει κανονικό τσαρδί του το ενυδρείο, μποέμ, αναρχικός και ρέμπελος.
Λοιπόν η Τατιάνα που τον είχε χάσει για μέρες τον ανακάλυψε το Σάββατο, -ρίχνοντας μια καλύτερη ματιά στο ενυδρείο-, νεκρό σε μουμιοποιημένη κατάσταση. Ξεραμένο!!! Οι συνθήκες θανάτου άγνωστες. Ο Τάκης κορόιδευε περιπαικτικά: «Πέθανε ο φίλος σας». Μέχρι να πάει το μυαλό μου στο σαμιαμίδι είχα θάψει όλη την Άρτα και τα Γιάννενα. Νόμιζα πως επρόκειτο για κάποιον γνωστό μας, της “τάξης” των ανθρώπων.
Και τολμώ να πω πως εκείνες τις μέρες του Σεπτέμβρη που θελα να μαι τελείως μόνος, ο Σάμιας ήταν η μοναδική αθόρυβη συντροφιά μου όταν πήγαινα για να ποτίσω τα φυτά, καθότι η Τατιάνα διακόπευε στα μαγευτικά Κύθηρα βεβαίως-βεβαίως.
Και τον κλάψαμε το Σάββατο με ρακή και την Κυριακή ολημερίς με κρασί μίξη Αγιωργίτικο, Μαυροδάφνη και Σαμιώτικο. Ααα ναι και φωτιά στα κάρβουνα. Κοτόπουλο μαριναρισμένο σε γιαούρτι, μανιτάρια πλευρώτους, λουκάνικα, πατάτες και ελληνικός καφές στη χόβολη για τελείωμα.
Κι όλα αυτά τα συνοδέψαμε με Στράτο, Μητροπάνο, Τερζή, Πόλυ Πάνου, Ρίτα Σακελλαρίου, Άντζελα και πολλούς άλλους εξαιρετικούς καλλιτέχνες νεκρούς και ζωντανούς. Μέχρι και σόλο κλαρίνο Μάκη Τσίκο ακούσαμε. Μόνο ο Βασιλάκης ο Τερλέγκας μας έλλειψε δυστυχώς γι αυτό και θα τον φάτε παρακάτω στη μάπα τετράκις με το ζόρι.
Αιωνία η μνήμη σου Σάμια!


Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

#28 - Φθορά


Φθορά

Οι έστω υποσχέσεις,
το κυριακάτικο πρωινό ξύπνημα
-στις επτά παρά τέταρτο
χωρίς λόγο
μόνο για λίγη τρεμούλα και δάκρυ
κουλούριασμα
άηχα συμπεράσματα-
και το αναπόφευκτο φορμάτ
χειρότερα κι απ την ανυπαρξία.

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Κουλτούρα



Οι Nouvelle Punk είναι ένα αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα που προτείνει μια νέα ανάγνωση του ελληνόφωνου πανκ των δεκαετιών 80 και 90, προσπαθώντας να αναδείξει την πολιτικότητα της συλλογικής δημιουργίας, μακριά από τις έννοιες του "ειδικού" και της "αυθεντίας".

Οι Nouvelle Punk είναι ελευθέρας βοσκής και ζουν σε περιαστικές φάρμες της Θεσσαλονίκης. Θα τους βρείτε σε χώρους που κυοφορούν την Ουτοπία και σίγουρα όχι σε επιλεγμένα η μη καταστήματα.

Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζι τους στη διεύθυνση: nouvellepunk2310[at]gmail.com

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

#27 - Χειμώνιασε;


Χειμώνιασε;
(οι ψευδοπιπεριές, 
γοητευτικές χορεύτριες
χορεύουν στον αέρα)

Μπήκε ο Οκτώβρης
κλείσανε τα υπαίθρια καφενεία
χειμώνιασε;
τώρα θα ξαναρχίσουμε
να καβλαντίζουμε,
να συζητάμε
κάτω απ τη βροχή και το χιόνι,
θα γίνουν τα κοκκαλάκια των χεριών
τατουάζ,
θα λέμε καλοκαίρι 
και θα μας μοιάζει αιωνιότητα.

Και θα ναι όντως μια αιωνιότητα.



*bonus_track*
(Σαν σήμερα το 1979 
ο Νίκος Πουλαντζάς
αυτοκτόνησε
στο Παρίσι.
Πήδηξε 
απ τον εικοστό όροφο
κρατώντας στην αγκαλιά του 
τα βιβλία του)