και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς χωρίσαμε

θυμάμαι που ερχόσουν και μ έπαιρνες απ το χέρι και περπατούσαμε στα μονοπάτια του εθνικού κήπου ή κάναμε ποδηλατάδα πάνω απ το θησείο στα στενάκια της πλάκας και στα πετράλωνα θυμάμαι μια φορά στο δάσος που πήγα να κόψω να σου χαρίσω ένα λουλούδι κι εσύ μόνο που δε με σκυλόβρισες γιατί ήθελες τα λουλούδια να τα βλέπεις να μεγαλώνουν στο χώμα κι όχι να μαραίνονται στις κλειστές σου παλάμες θυμάμαι που κοιτούσαμε απ την ταράτσα σου τη βροχή των περσείδων που έπεφταν απ τον ουρανό εκείνο το καλοκαίρι που η αθήνα έβραζε κι εμείς είχαμε ξεμείνει  από λεφτά και φανταζόμασταν με τη φαντασία μας φανταστικές διακοπές στο μαρόκο στην τουρκία στο λίβανο θυμάμαι τις αξέχαστες κουβέντες και τις συζητήσεις μας πάνω στην αρχιτεκτονική την ποίηση τη φιλοσοφία τα πολιτικά τεκταινόμενα την ιστορία πίνοντας βότκα εγώ και εσύ τζιν στον ακάλυπτο του πέτρου και της εύης που μας τον είχανε παραχωρήσει για να δροσιζόμαστε ενώ εκείνοι μπανιάριζαν στην ικαρία θυμάμαι που με αγκάλιαζες και με διαπερνούσε ένα ρίγος περίεργα όμορφο και ηλεκτρικό κι εγώ μετά σε φιλούσα πίσω απ τον λαιμό και μου έλεγες να μη σταματήσω ποτέ γιατί το απολάμβανες αφάνταστα θυμάμαι ύστερα που με παράτησες ένα ηλιόλουστο μεσημέρι που βγήκαμε στις αγορές γιατί εγώ σου χα πει πως ήμουν αγοραφοβικός από γεννησιμιού μου