Από τα ποιήματα του σ/σ Ηλία Φωτιάδη (Μέρος Β΄)

Επιλογές ποιημάτων από το βιβλίο του σ/σ Ηλία Φωτιάδη με τίτλο "Νο1. Σημειώσεις μιας ζωής (ποιήματα, τραγούδια και πεζά 1968-1999)":

Οι Νίκας έχουν πόλεμο

Στο δρόμο παίζει ένα παιδί

ένα καλάσνικωφ βροντάει

η Εσπεράντζα μουρμουράει

ο Χόρχε φουμάρει και γελάει.

Το άσπρο μου πουκάμισο

χάθηκε κάτω απ’ τη βρωμιά

μιας μαραμένης μέρας

που οκνηρά αργοκυλάει

στο φόντο μιας υπόνοιας για ζωή,

μοιάζει να φυλλοροεί,

μα ίσως δεν τελειώνει…

Ο φόβος μένει μόνος του

στην πρώτη τη στροφή.

Δυό φυλλαράκια από καφέ

έκρυψα στο τσεπάκι

του βρώμικου πουκάμισου

για να σας φέρω απόψε

βόλια και χαιρετίσματα

απ’ την κεντρική Αμερική.

Ελ Κουα, Νικαράγουα 1989, 11 χρόνια πόλεμο και τελειωμό δεν έχει.

Αυτό το μαγγανοπήγαδο τέλος δεν έχει

Μόνος στη λεωφόρο,

στα βόρεια προάστια,

κρύος ο αέρας, παγώνω.

Δουλειά απ’ το πρωί

δέκα η ώρα, νύχτα.

Αυτή η ζωή

δεν περνά

δεν περπατά,

δεν πάει πουθενά,

απ το πρωί δουλειά.

Στη στάση, περιμένοντας το λεωφορείο της γραμμής, κρυώνω

Όλοι μαζί…

Δε φταις εσύ.

Δε φταίω εγώ.

Δε φταίει κανείς;

Όλοι μαζί,

σε μιαν ατέλειωτη σειρά

σαν ενός φιδιού ουρά

να προσπαθούμε σπρώχνοντας

να πάρουμε κεφάλι

και να μη δίνουμε δεκάρα τσακιστή

για πού στο διάολο

πάνε οι άλλοι…

Μια εποχή σαν μια ευχή….

Ψέμα η ζωή,

μια αποστροφή,

πλήθος δειλοί,

ένα φιλί!

Ο Ιούδας καιροφυλαχτεί.

Η υποταγή

είναι προσόν;

Φεύγεις εσύ,

φεύγω κι εγώ

σαν τον τρελό λαγό*.

Όλοι μαζί,

δρόμους τραβούν,

μα που θα βγουν;

Το πλοίο μικρό

και το ταξίδι στο κενό (χαμό)

Δε φταις ΕΣΥ,

δε φταίω εγώ,

δε φταίει κανείς.

Η εποχή μονολογεί

μια φυλακή,

ένα κελί.

Λόγια φριχτά,

λόγια φτωχά.

λόγια πικρά.

Σας αγαπώ,

σας αγαπώ.

Αγανακτώ

και σας μισώ,

ποιο όνειρο εδώ,

να ζήσει εδώ;

Φλεβάρης 1982 Πειραιάς

*ποίημα του Σαχτούρη

Ωδή στην αιωνιότητα

Αν θα πάω

από βίαιο θάνατο

ή θα τελειώσω

σκαλίζοντας τον κήπο μου

δεν ξέρω.

Όμως, όπως και να ρθεί

το μαύρο το σκοτάδι

να με φάει, δεν το θέλω.

Γεννήθηκα να ζήσω

σε πείσμα όλων τον νόμων

της διαλεκτικής, της φυσικής

και των λοιπών επιστημών,

εκατομμύρια χρόνια.

ΑΛΛΙΏΣ

Είναι που καθημερινά πεθαίνω…

είναι γιατί ζωή μου……….

Αρπάχτρα, μαρτυρία, ματαιόδοξη,

είναι που σε λατρεύω.

“Το χθες και το αύριο, είναι στο τώρα”