μερικές φορές πρώτα γράφω και μετά βάζω τον τίτλο

#99 (α)

#99 (β)

στη Vivian M.

κι όμως είναι δυνατόν
να βρίσκω ομοιότητες
στα απέναντι μάτια
ίσως είμαστε είδωλα
οι δύο όψεις του νομίσματος
το έξω και το μέσα του καθρέπτη
-εμείς μαζί δεν κάνουμε και χώρια παρακάνουμε-
Πηνελόπες των άλλων
προσμένουμε μ ανυπομονησία τ ανεκπλήρωτο
η Οδύσσεια όμως ήταν μυθοπλασία
και ο Οδυσσέας ένας μύθος
ο Όμηρος τυφλός

μοιάζουμε λέω

κι όμως είναι δυνατόν
να παίξεις μπουκάλα με το μαύρο αναπτήρα
το πρώτο στριφογύρισμα δεν πιάνεται
είναι δοκιμαστικό
ίσως να λέγεται και αμηχανία
μερικές φορές πρώτα γράφω και μετά βάζω τον τίτλο
μερικές φορές στον κρύο αέρα
οι σειρήνες των περιπολικών πολλαπλασιάζονται
τι σημασία έχει αν είναι δευτερόλεπτα ή αιωνιότητα το όνειρο;
τι σημασία έχει αν δάκρυσα μετά και όχι τότε;
μόνο για το φιλί έχει σημασία ο χρόνος

κι όμως είναι αδύνατον
να βρω ομοιότητες
στα απέναντι μάτια
αργά το βράδυ έξω
απ τα εφημερεύοντα
ασφαλίτες κουτσαίνουν
αρρωστημένα λευκά κράνη
κι ο τρίτος κατά σειρά
από τα δεξιά της διμοιρίας
να χασκογελά με όλη τη λεύκανση
γιατί ξέρει
πως κάποτε θα τον φάνε τα παιδιά του
ή οι φίλοι των παιδιών του

μερικές φορές
νιώθω πως ξαγρυπνώ κάτω απ το στρώμα σου
μερικές φορές
νιώθω ξένος
μερικές φορές
νιώθω κρυμμένος στο βάθος του εγκεφάλου σου

*bonus_track*