Χρόνος για Ξόδεμα #6 - Πέντε κονιάκ λίγο πιο πέρα απ την πλατεία

photo απ το internet

Πέντε κονιάκ λίγο πιο πέρα απ την πλατεία

Ανακατεύομαι μπερδεμένος απ τα κονιάκ -και τι άλλο εγώ δεν ξέρω-, διασχίζοντας δρόμους και δρομάκια της γειτονιάς μέσα στη νύχτα. 

#

Περνάω απ το σημείο που ξανά-συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, τότε που τα βλέμματα μας τράκαραν μετωπικά και τα ποδήλατά μας αγκαλιάστηκαν στο χείλος του πεζόδρομου.

#

Διασχίζω δρόμους και δρομάκια, στενά και πεζοδρόμια. Η υγρασία σταθερή. Η ώρα περασμένη. Το κρύο υπάρχει. Σε λίγο ξημερώνει. 

#

Μου έρχονται θύμισες παράταιρες. 

#

Το πρώτο μου γέλιο και το πρώτο μου γάλα. Το πρώτο μου περπάτημα, η πρώτη λέξη, η πρώτη πρόταση.

#

Μου έρχονται θύμισες παράξενες. 

#

Η πρώτη αφισοκόλληση, το πρώτο σύνθημα που έγραψα σε τοίχο, η πρώτη μου συνέλευση,  το πρώτο μου φιλί, το πρώτο ποίημα, το μοναδικό ερωτικό τσαφ ποδηλατώντας στο χείλος του πεζόδρομου.

#

Μοναδικά και αυθεντικά. Αυθεντικά και σπάνια. Εικόνες πλασμένες αλλοτινά, όλα δικές μου.

#

#
Σχηματίζω στην άσφαλτο οκτάρια σαν δερβίσης, διασχίζοντας δρόμους και δρομάκια, στενά και πεζοδρόμια.

#

Μεθυσμένος όσο πάει, ξημερώνει. 

#

Η νύχτα ακόμη με μεθά.

12/12/2012

*bonus track*