Από τα ποιήματα του σ/σ Ηλία Φωτιάδη (Μέρος Γ΄ και τελευταίο)

Επιλογές ποιημάτων από το βιβλίο του σ/σ Ηλία Φωτιάδη με τίτλο "Νο1. Σημειώσεις μιας ζωής (ποιήματα, τραγούδια και πεζά 1968-1999)":

Εικόνες, ζωγραφισμένες με μαύρο μολύβι

Η νύχτα πλάγιασε να κοιμηθεί

στων ματιών σου τ’ απόκρημνα βλέφαρα.

Ο ήλιος κρύφτηκε

στους κόρφους του στήθους σου.

Ένα άγριο πουλί

κουρνιάζει στα μαύρα σου μαλλιά.

Στα κύματα της σκέψης σου

φτερουγίζει η αδηφάγα ματιά σου.

Ψάχνεις την αρχή και το τέλος

αυτής της έρημης εικόνας.

Στην έρημο του Σινά, πάνω στους αμμόλοφους τα τανκς των Ισραηλινών μπήκαν στους καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα, έλιωσαν τα παιδιά των Παλαιστίνιων.

 

  

 

Επιθυμίες

Να χα φτερά να πέταγα

εκεί ψηλά να πάω

στ’ ουρανού τα απάτητα

τα γαλανά βουνά.

Αέρας να μουν, να μπαινα

βράδυ στην κάμαρη σου,

να σου χαϊδέψω το κορμί,

να πάρω το φιλί σου.

Μα δω μονάχος κείτομαι

μέσα στην παραζάλη

σ’ ένα τραπέζι ορφανό

μ’ ένα αδειανό μπουκάλι.

Νύχτα, δύο η ώρα στην αγορά του Πειραιά. Όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά ο ουρανός έχει κατέβει χαμηλά.

  

Ας ψάξουμε στα λεξικά του μέλλοντος

Μια γραμμούλα δεν μπορώ να γράψω!

Οι παλιές λέξεις τελείωσαν, υποσχέσεις δε δίνουν,

λόγος δε γίνονται. Κι “Ο λόγος, λόγο δεν έχει”.

Ο λόγος ιδέες δεν πλάθει, συνήθως μιλάμε για λάθη.

Ο χρόνος στο λόγο επεβλήθη, παράγωγο μονάχα η λήθη.

Όλα τριγύρω θαμπά κι η καρδιά μου παγώνει.

Θα κοιμηθούμε κι απόψε στο ματωμένο μας σεντόνι.

Μετά τα 1989

“Οι ποιητές πέθαναν πια δύσκολο να ξαναγεννηθούν καινούριοι”

Εδώ υπόγειο 

Τέλος των εθνικών εξάρσεων, 

τα πλήθη αποσύρθηκαν, 

τριγύρω απέμειναν σκατά και σκουπίδια.

Το πεζικό άπραγο στους σταθμούς, 

οι εφημερίδες τα ίδια και τα ίδια 

“περί υγείας και ευτυχίας των κρατούντων ομιλούν”.

Απόνερα στους πυλώνες του λιμανιού. 

Που να κοιμάσαι αυτά τα κρύα βράδια; 

Ο ήλιος τελείωσε, σβήνεις, χάνεσαι, φεύγεις

σε κοιτώ, πονώ και μελαγχολώ. 

Μετράς τα κέρδη, ΖΕΡΟ μηδέν. 

Ξοδεύτηκες να υπόσχεσαι, να παίζεις.

Όμως οι προφητείες δεν ΠΑΝΕ τους καιρούς.

Οι μάγοι κι οι αλχημιστές είναι όλοι

κρεμασμένοι στης πολιτείας τις πλατείες.

Οι θεωρίες σαρκάζουν τους φτωχούς.

Εδώωωω υπόγειο, ανοίχτε τα παράθυρα! 

Να ζήσεις εδώ! 

Οι οργανωμένες υποψίες, τα ψεύτικα σύμβολα 

οι αυταπάτες, οι φόβοι θα σβήσουν, θα χαθούν

σαν να μην υπήρξαν, σαν να μην έζησαν ποτέ. 

Το πέλαγο τ’ ανεξάντλητο θα νικήσει την ιστορία, 

θα πάψει να βολοδέρνει μες την κίνηση του, 

θα τρέχει προς τα μπρος, όλο μπροστά   

στο μέλλον μας, στο απώτερο μέλλον μας!!!