όρισέ μου την ελπίδα*

με αφορμή το πρωτότυπο #2015 της sine_lege
 

 *είναι αυθάδες

να λέω πως υπάρχει ελπίδα

κι εσύ να γελάς;

άκουσε

ο άνθρωπος τρία χρόνια κατάκοιτος

γνωρίζει πως υπάρχει ελπίδα

θα θελα να έμπαινα

στο δωμάτιο με το νοσοκομειακό ντιβάνι

και να τον εξόντωνα με μαξιλάρι

αν “ζούσε” μετέπειτα

θα μου έλεγε ευχαριστώ που τον έσωσα

κοίταξε

στο πρώτο ξύπνημα της μέρας

το πρώτο πρόσωπο σου στον καθρέφτη

αν δεν τη βρεις την ελπίδα ούτε στα μάτια σου

ε τότε δεν έχεις ελπίδα

ήλπιζε

στην κοινωνία των ονείρων μας

θα αφήνω που και που το θέρισμα

το κέντημα στο μέλι

και θα έρχομαι να σε βρίσκω

να μου μαθαίνεις

ν αγορεύω και να μιλώ

και ως ανταλλαγή

εγώ θα σου δείχνω

το φύτεμα της πιπεριάς

το πέταγμα του χαρταετού

το γδάρσιμο του οικόσιτου

M.L.